Wij hebben eind oktober een rondreis door Andalusie gemaakt met een prachtige camper.
Bij aankomst op het vliegveld van Malaga stond de camper al klaar, zelfs een upgrade, omdat de gereserveerde inmiddels was verkocht.
Na de grondige uitleg zijn Frank en Jessica even met ons meegereden naar een supermercado zodat we even konden wennen aan het rijden met de camper en inkopen konden doen.
Ons eerste doel was El Torcal, wat we over een smalle, bochtige weg bereikten. Het was een mooie zaterdag en bij het weggetje omhoog naar de parkeerplaats bij het informatiecentrum moesten we even wachten totdat er daar ruimte was voordat we omhoog konden.
Een mooi plekje gezocht , de wandelschoenen aan en de gemarkeerde route door de zeer apart gevormde rotsformaties gemaakt.
Daarna de interessante expositie met uitleg over het ontstaan van deze rotspartij bekeken in het bezoekerscentrum.
Geleidelijk aan verdwenen de toeristen in bussen en autos en werd het stil, maar niet lang want de koeien uit de bergen kwamen kijken of er ook nog wat eetbaars over was gebleven op de grasstrookjes. Ook begon het flink mistig te worden, maar in de camper was het goed toeven.
De volgende morgen was het potdicht van de mist, maar eenmaal lager in het dal scheen de zon weer. Op naar Cordoba! Via de Dolmens bij Antequera met een kleine omweg langs het stuwmeer van Iznajar (prachtige uitzichten).
Naar de camping in Cordoba was het goed dat we de TomTom hadden! We hadden geen idee meer waar we waren, zoveel verschillende op-en afritten waren er.
Om op het camperplaatsje te komen moest je een héél smal bruggetje over, als we niet hadden gezien dat anderen er ook over gekomen waren hadden we het niet gedurft, maar het ging goed. Met de bus naar het centrum, en daar de Mesquita bekeken. Indrukwekkend. Daarna de oude joodse wijk met zijn smalle straatjes vol souvenirwinkels bekeken.
Na een tapas-pauze op een gezellig pleintje de rest van de stad bekeken waarbij we toch steeds onverwacht weer op heel mooie plekjes uitkwamen.
Op het grote plein Plaza de las Tendillas een terrasje uitgezocht om te eten. Onder een grote luifel zodat je lekker buiten kon zitten. Eenmaal terug op de camping was het broeierig warm, nog heerlijk buiten gezeten in het donker.
’s-Nachts regende het hevig, en ook de volgende morgen moest je met de paraplu naar het toiletgebouw, maar gelukkig werd het later weer bijna droog.
We hadden nog graag het Alcazar met de tuinen bezocht, maar dat was dicht op maandag, net als de Madinat al Zahara, dus dat reden we voorbij op weg naar Sevilla. We gingen via de N 431, en hebben in Almodovar del Rio een mooi gerestaureerd kasteel bekeken.
De camping ten zuiden van Sevilla die het beste gelegen was om die stad te gaan bekijken was door ons bijna niet te vinden, wel drie keer klemgeregen in Dos Hermanas, uiteindelijk toch bij de camping aangekomen. Hier waren de camperplekken gelegen tussen onvoldoende opgesnoeide bomen, zodat het niet mogelijk was om te steken, ik holde steeds van achteren naar voren om op te letten op de takken, uiteindelijk scheef op een hoekplekje gezet. Het was enorm modderig, uit een vuilnisbak een weggegooide buitentent gevist en die als matje voor de deur gelegd. ’s-Nachts regende het weer hevig, maar de volgende dag was het stralend weer.
Met de bus naar Sevilla en daar genoten van een prachtige stad. In het donker met de bus terug, gelukkig wisten andere passagiers waar we uit moesten stappen!
Na twee dagen steden bezichtigd te hebben wilden we graag weer de natuur in. We gingen de volgende morgen na water geladen en gelost te hebben op weg naar Zahara de la Sierra. Net voor het plaatsje was een mooie ruime parkeerplaats en van daaruit hebben we het plaatsje en de daarboven gelegen ruine bekeken. Het wat feest in het dorp, een versierd dorpsplein met mooi aangeklede bewoners. Iets voorbij Zahara zagen we een parkeerplaats van waaruit je een wandeling kon maken naar het natuurpark. Hier dus de camper geparkeerd en de wandeling gemaakt, zwaar, 2 uur omlaag en dus ook weer 2 uur omhoog, maar heel mooi, met grote zwarte roofvogels die boven ons rondcirkelden.
Op dit prachtige plekje hebben we dus ook maar overnacht, een prachtige avond, wel koud!
De volgende dag over een supersmal weggetje naar Grazalema, over de Duivenpas waar we vanaf de mirador ook weer een heel mooie wandeling hebben gemaakt. Prachtige uitzichten over het stuwmeer. Gelukkig kwamen we op deze weg geen vrachtauto tegen, dat was niet gelukt!
Van Grazalema naar Ronda, daar op een terrasje bij de beroemde brug geluncht en nog naar de voet van de brug gewandeld, gewoon met de meute mee. Heel indrukwekkend. Van Ronda via Ardales over pas aangelegde weg naar het stuwmeer Guadalhorce, we wilden proberen om de Caminito del Rey te doen, maar dat was een hopeloze zaak, strak geregeld met inschrijfformulieren en volgeboekt.
Camper op rustig parkeerplekje bij Restaurante el Kiosko neergezet en genoten van een prachtige avond met uitzicht op het stuwmeer.
De volgende dag na nog een vergeefse poging om met een groepje mee te kunnen doorgereden naar El Chorro, daar op het stationsplein geparkeerd en lekker gaan wandelen . Hier is ook een begin op eindpunt van de Caminito del Rey, net als bij El Kiosko, na de wandeling ga je per bus weer naar het beginpunt. Het stukje bij El Chorro is het spectaculairst, vanaf de weg zie je een paar stukjes van de route.
’s-Avonds heerlijk gegeten in El Garganta del Chorro, een hotel dat zich ook richt op toeristen die de beroemde wandeling willen maken. Met zwembad, helaas alleen voor gasten van het hotel…
En toen was het alweer tijd om naar zeeniveau af te dalen. De laatste middag hebben we doorgebracht in Torremolinos, heen en weer gelopen over de eindeloze boulevard en langs de souvenirwinkeltjes in de straat erachter. Je zal daar toch een week of langer zitten…..
Na een wat onrustige nacht door passerende Halloweenvierders (daar hadden we even niet op gerekend, we stonden zo mooi in een zijstraatje vlak bij het strand ☹) smorgens vroeg naar het vliegveld, daar de camper weer ingeleverd bij Frank en Jessica en hartelijk afscheid genomen.
Misschien tot volgend jaar, maar dan een weekje langer!
Hettie en Jan Willem van Dijk
