Op de vakantiebeurs in januari 2017 liepen we Frank Ooms van Spanjecamper tegen het lijf die ons enthousiast maakte voor een campertocht door Andalusië. We hadden geen voorjaarsvakantie gepland maar door de mooie verhalen en een aantrekkelijk aanbod besloten we toch vrij impulsief om begin maart een week een camper te huren.
En daar hebben we beslist geen spijt van gekregen. Op het vliegveld van Malaga stond Jessica ons op te wachten met de camper. Omdat het parkeerterrein van het vliegveld nogal chaotisch was, reed zij eerst naar een nabijgelegen winkelcentrum waar ze uitgebreid de tijd nam om alles uit te leggen. Wat ons gelijk opviel was de camper er heel verzorgd en compleet uitzag met details voor de aankleding en bed- en linnengoed. Netjes op kleur en smaakvol. Aangezien we al om 11 geland waren hadden we nog een groot deel van de dag voor ons. De enige tegenvaller was dat er geen supermarkt open was op zondag. Via de kustweg kwamen we in Torrox terecht waar we een prima plek vonden op camping El Pino.
Uit eten gaan is beslist niet duur hier en aangezien we maar voor week op pad gaan, besluiten we de inkopen te beperken tot het hoogst nodige. De gaskookplaat is dan ook vrijwel ongebruikt gebleven. Het belangrijkste doel was Granada. Om hier alle tijd voor te nemen stonden we 2 dagen op camping Reina Isabel in La Zubia, even ten zuiden van Granada. Met de bushalte voor deur sta je dan binnen 30 minuten in het centrum van Granada. Voor een bezoek aan het Alhambra kozen we op de heenweg voor de taxi. De campingeigenaar gaf ons deze tip en zo kon het gebeuren dat we de volgende ochtend om half acht de taxi voor onze camper stond. 15 minuten later en slechts 10 euro armer stonden we als één van de eerste toeristen voor de ingang van dit geweldige mooie complex. Het was wederom een zonnige dag en ‘s middags ging het al richting 25 graden.
Zelfs voor Spaanse begrippen was het warm voor de tijd van het jaar. Na een bezoek van circa 5 uur zijn we via het centrum terug gelopen na eerst nog een 3 gangen maaltijd op één van de gezellige terrasjes gedaan te hebben. Met de bus kwamen we weer terug op de camping. Vanaf de camping konden we de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada zien. Een aanlokkelijk reisdoel voor de volgende dag. De weg naar het skigebied van de Sierra Nevada was prima te rijden met de camper. Op de piste werd nog volop geskied en de voorbereidingen voor World Championship Freestyle Ski & Snowboard 2017 waren in volle gang. De volle zon met strak blauwe lucht paste wel bij de wintersportsfeer, alleen de temperatuur van 25 gr was op 2100m hoogte niet wat je zou verwachten. Het einddoel die dag was het stuwmeer van Iznajar . Het witte stadje licht mooi tegen een rotswand midden in het meer met bovenop een burcht. De camping Valdearenas op zo’n kilometer van het stadje leek nog gesloten. Alles was potdicht, maar schijnt bedriegt. Aangezien de eigenaar geen Engels en wij geen Spaans spraken, kwamen we er met handen en voetenwerk toch uit. We konden op het uitgestorven kampeerterrein overnachten.
Hierna gingen we op weg naar Ronda maar eerst nog een stop bij National Park Torcal de Antequera. Dit is een gebied met fraaie rotsformaties. We overwegen om hier op de parkeerplaats te overnachten (wordt gedoogd) maar omdat we met onze proviand daar niet op gerekend hadden, rijden we toch door naar Ronda. Door een navigatiefout werden we dwars door Ronda gestuurd. Met die nauwe straatjes geen pretje maar gelukkig was het niet druk met tegenliggers. Dat camping El Sur via de oostelijke rondweg te bereiken was, werd ons pas duidelijk bij het inchecken. Deze mooie camping is een prima locatie voor een bezoek aan Ronda. Met een half uurtje lopen sta je op de brug over de imposante kloof. Het restaurant op de camping is top. Na 2 nachten hier gestaan te hebben gaan we via de A366 richting het witte dorpje El Burgo. De weg door de bergen is schitterend maar wel met een paar scherpe bochten waar je geen tegenliggers wil ontmoeten Bij een paar scherpe bochten helpen spiegels je om om de rots heen te kijken. Gelukkig was het hier ook niet druk. Na een kopje koffie op het terras voor een dorpscafe in El Burgo rijden we naar onze laatste camping “Camping Park Pizarra” welke aan de A-7077 ligt richting Alora. De toegang richting de camping is slechts aangegeven door een klein bordje en dan volgt een smalle steile weg de heuvel op. De Engelse eigenaar begroette ons hartelijk en in tegenstelling tot zijn collega’s was zijn zwembad wel het hele jaar open. Met 28 graden geen straf om hierin afkoeling te zoeken. De laatste avond in Andalusië blikken we nog even terug op de afgelopen week. We hebben ontzettend geboft met het weer. Hoge voorjaarstemperaturen en geen enkele drup regen terwijl het die week er voor nog nat en koud was. De camper beviel prima waarbij we nog niet het overnachten op camperplaatsen geprobeerd hebben maar steeds het comfort van een camping opgezocht hebben.
Het rijden over de Spaanse binnenwegen is goed te doen. Zeker als je de route van te voren checkt op een goede wegenkaart. Laat je niet alleen door de tomtom de weg wijzen want dan kom je toch soms voor nauwe straatjes te staan. De bevolking is behulpzaam en vriendelijk maar zonder Spaans is het moeilijk communiceren. Engels is hier nog niet ingeburgerd. Uit eten gaan is goedkoop maar als we langer de camper tot onze beschikking hadden gehad, zouden we zeker meer zelf gekookt hebben. Aan de inrichting van de camper lag dat niet. We hadden zelfs een elektrische grill meegekregen.
De laatste ochtend was het vroeg op want we hadden om 10 uur afgesproken met Frank bij een benzinepomp langs de snelweg dicht bij het vliegveld. Hier praten we nog even gezellig na met Jessica en Frank om onze ervaringen uit te wisselen. De camper wordt geïnspecteerd en in orde bevonden. Hierna werden we door Frank voor de vertrekhal afgeleverd. Wat een fantastische week was dat. Als we een cijfer moeten geven aan Spanjecamper is dat een welverdiende 10 voor camper, uitrusting, service en klantvriendelijkheid. We gaan dit zeker nog eens herhalen.
Hetty en Kees Kooij – Dordrecht
